Telaffuz edemediğim ne varsa ya yorgunluğumdan ya kırgınlığımdan. Bir bir eksilirken takvimden yapraklar, her gün biraz daha acılaşıyor yüzümdeki gülümseme. Bir bukle yalnızlık var buruk yüreğimde. Her sabah suladığım çiçeklerim bile soluyor artık, ne güneş ışığı fayda ediyor ne can suyu. Hiç çiçek toprağa küsebilir mi? Küsüyor işte, toprağa da küsüyor güneşe de. Dalı kırıldı mı küsüyor her şeye.
(Aslında her insan bir çiçekti, ya toprağa kırıldık ya güneşe.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder