Bir köprüden geçiyorum, yaşanmışlıklardan, yarım kalıp da
yaşanılmayanlara doğru.
Ne kadar düşlenen hayal varsa yürüyorum hepsine,
Sonu nereye çıkacak bu köprünün bilmiyorum.
Belki yıkıntılara tutsak bir şehre (?) ama olsun kalamam artık burada.
Sonunu hiç hesap etmiyorum artık. Belki de ilk defa bir
şeyin sonunu hesap etmeden hareket ediyorum.
Bu kez tam bir teslimiyetle yürüyorum, teslimiyetim Allaha,
yolum aşka.
Aldırmıyorum sonucuna çünkü ben aşkın sonucunu değil yolunu
sevdim, bu yolda yürümeyi sevdim.
Özlemeyi, beklemeyi, belki de kavuşamamayı sevdim.
Olsun tüm bunlar senin eserin, ben senden kalan her şeyi
sevebilirim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder