Zaman

(Bir toz bulutu gibiydi zaman, savrulup gidiyordu koca bir boşlukta ve içinde anılar yüklü insan parçalarıyla.)
...
Zamanın ellerine bırakıyorum kendimi.
Ne geçmişi düşünüyorum ne geleceği, ne de şimdiyi.
Sadece yaşıyorum, hiçbir şey yapmadan ölümü bekleyen bir hasta gibi yaşıyorum.
Gömüyorum içime pişmanlıkları, mutlulukları, iyi kötü tüm duyguları.
Sadece yaşıyorum, ...öylece kendimce yaşıyorum yorgun ve buruk.
Artık hiç koşmuyorum, hiç acelem yok artık.
Bazen şarkılara gömüyorum haykırışlarımı, bazen de karanlığa, belki birkaç damla gözyaşının içine.
Ama kimse görmüyor saçmalanan cümlelerin ardını, kimse duymuyor sessizliğin içindeki hıçkırıkları, kimse bilmiyor kalbin de insanın da sadece etten kemikten ibaret olmadığını.
En önemlisi de kimse anlamıyor anlatılması güç duyguları.

...ve devam ediyorum yaşamaya tıpkı sizler gibi.