Geceye Saklanan Gölge

İnsan bazen nasıl başlayacağını bilemiyor cümlelerine.
Bu cümlelerin acizliği midir yoksa insanın içinde kopan fırtınaları tarif edebilecek kelimelerin olmamasından mıdır?
Sessizliğe gömülen feryatları saklıdır insanın içinde.
Düş kırıklıkları birikmiş, yorgun kalbinde.
Hayaller, mutluluklar, hüzünler
Hepsi param parça olmuş ama dökülmez yine de dudaklarından tek bir kelime.
Bazen gözleriyle anlatır insan, bazen de sukutuyla haykırır tüm paramparça olmuş hayallerini.
Belki son bir umut besler o küçük yüreğinde
Belki de vazgeçmiştir her şeyden çaresizce

..ve devam eder yaşamaya kalabalığın içinde, sanki geceye saklanan bir gölge...
···
[Selam olsun geceye saklanan gölgelere ]